Нависандаи зарифтабъ, шодравон Бурҳон Ғанӣ зиндагиномаи худро ба таври фишӯрда ва он ҳам тибки истеъдоди хаҷву танзсароияш бо шӯхиву истеҳзо дар охирин маҷмӯаи хикояҳояш «Хеши падарӣ» (нашриёти «Адиб», 1988) ин тавр баён доштааст: «Рӯзи таваллуди ман ҳанӯз маълум нест. Баъзе одамони солхӯрда ва хеле табарруки деҳа рӯзи таваллуди маро ба рӯзи марги гови як ҳамдеҳаамон нисбат дода, сари занашро зада кафондани марди ҷохилеро ба он санаи таърихй илова мекунавд» (китоби зикршу-да, саҳ. 249). Оре, дар замири хар ҷумлае аз осори ин нависандаи кутаҳумр рамзу киноя ва таъбиру ибораҳои мармуз ва талху тунд ва дардолудро метавон дарк кард. Рохи зиндагии Бурҳон Ғанӣ чун аксари намояндагони илму адаб моломол аз пастиву баландиҳо будаасх Ба кавли эшон ӯ дар фасли гули зардолуи кӯҳистони Мастчоҳ, яъне 1 -мохи майи соли 1938 дар деҳаи Рогифи Кӯхистони Масчох, дар хонаводаи дехкон ба дунё омад. Дере нагузашта аз падар ва баъдан аз мухаббату ғамхории модар низ бенасиб моцд. Аммо зехни тез ва ишқу алоқа ба илму адаб Бурхони ҷавонро водор намуд, ки дар хамон айёми басо сахти зиндагӣ таҳсилро идома диҳад. Вай мактаби миёнаро дар маркази хамонвактайи нохия-дехаи Мадрушкат ба поён бурд ва дар соли 1957 ба факултети таъриху филологияи Донишгохи давлатии миллии Тоҷикистон дохил гардид. Лозим ба ёдоварист, ки он айём чунин иқболи баланд аз миёни даҳҳо ҳамдехагонаш танхо ба ӯ муяссар гардид. То мухоҷирати кӯхистониён ба дашти Дилварзин таҳсил дар мактабҳои олӣ барои ҷавонони он айём кори сахлу осоне набуд. Мо саргузашти солхои донишҷӯии Бурхон Ғаниро аз забони ҳамсолону ҳамсабақони соҳибноми ӯ, устодон Мехмон Бахтӣ, Сорбон, Усмон Назир, Нурмуҳаммади Табарӣ, Шоҳму-заффар Ёдгорй, Ғуломҳакдар Муродалиев ва дигарон ҳанӯз мешунавем ва ҳамагон наҷобат, фурӯтанӣ ва истеъдоди баланди ӯро дар офари-ниши асархои баландмазмуни ҳаҷвӣ ситоиш мекунадд. Воқеан, Бурҳон Ғанӣ аз он зумра соҳибкаламоне буд, ки ба падидаҳои номахпуби ҷомиьа, амсоли бюрократӣ, ришвахорӣ, тороҷи молу амволи давлатӣ ва амсоли ин муборизаи оштинопазир мебурд. Дар сах^фаҳои маҷаллаи бо нуфузи ҷумхурӣ - «Хорпуштак», ки чандин сол корманди он буд, ҳикояву фелетонҳои тезу тундаш ба нашр мерасиданд. Аз устодоне чун Фазлиддин Муҳаммадиев, Ӯрун Кӯхзод, Самад Ғанӣ, Ҳоҷй Содиқ, Басир Расо сабаки нависан-дагй меомӯхт ва махорати ҳаҷвнигорияш зина ба зина боло мерафт.